Afgelopen dinsdag 26 mei heb ik mijn studie GPW afgerond. Het was een spannende dag. Om 14:00 heb ik een presentatie gegeven van mijn onderzoeksproject over 'Relationeel Kinderwerk in de gemeente Thugz Church'. Naast de opdrachtgever en afstudeercoach, waren er geïnteresseerden en vrienden aanwezig. Na de presentatie een hoop vragen en opmerkingen die op zichzelf vaak weer tot een heel nieuw onderzoek zouden kunnen leiden. Vervolgens bogen opdrachtgever en afstudeercoach zich in een andere ruimte over het project en kwamen tot een beoordeling. Ik werd er bij geroepen en we praatten over het onderzoek, het resultaat, de beoordeling en mijn studie. Aan het einde baden we en is voor mij de opleiding Godsdienst Pastoraal Werk officieel afgerond. Ik was blij en tegelijk beduusd. Dit was het dan, een opleiding afgerond. Het einde is de bekroning en beloning op alle tijd en werk die het me heeft gekost om zo ver te komen.De vraag die me in het laatste gesprek werd gesteld, en die mij altijd wel heeft bezig gehouden, is wat de opleiding GPW heeft betekent voor mij. Het is de basis geworden van mijn roeping. In de woorden Godsdienst Pastoraal Werk zit het woord 'pastor' wat uit het Grieks komt en 'herder' betekent. Een herder die zorgt voor zijn schapen door ze te leiden naar goed gras, een veilig thuis en naar ze om te zien. Een goede herder gaat voor zijn schapen uit, een slechte herder jaagt zijn schapen op. In de Bijbel wordt meerdere keren het beeld van een herder gebruikt om te vertellen wie God is en wie wij als mensen zijn. In dat beeld zit erg veel diepgang; het laat onder meer zien dat het leven van een mens ten diepste een afhankelijk leven is. En dat door deze afhankelijkheid, als ze niet wordt ontkent maar juist wordt erkent, we Gods ontferming en leiding zullen leren kennen.
Op een of andere manier is dit beeld van een herder ook terecht gekomen in de titel van mijn studie en de basis van mijn roeping. Kan dat wel: een schaap dat een schaap leidt? Het idee daarvan maakt me snel onzeker, maar misschien dat ik juist daardoor weer terugkom bij de basis van het leven: afhankelijkheid. Voor de wereld, om het zo maar te noemen, is een basishouding van afhankelijkheid een dwaasheid, want zelfverwezenlijking en zelfstandigheid zijn juist grote waarden. Maar het leven met God roept ons volgens mij juist op tot afhankelijkheid en zelfverloochening. Ik ben er zelf nog lang niet uit wat die beiden precies betekenen en wat dat betekent voor mijn leven. Maar ik heb zo'n vermoeden dat door te leven ik er vanzelf steeds meer achter kom. En wanneer ik daar dichter bij kom, is het leven pas echt geslaagd.
